Het schiet nu echt op, nog 2 nachtjes en dan vroeg op. Het begint nu toch wel te stressen. Tenminste voor mij, Albert loopt fluitend door het huis en maakt zich (uiterlijk) geen zorg. Ik zit op googlemaps al helemaal uit te dokteren hoe ik moet rijden en waar ik precies kan parkeren. Martijn komt ook,en Albert bedacht dat we dan samen, in Utrecht, wel gezellig konden gaan shoppen. Ja hoor zie je het voor je. Hij 3 uur onder het mes en wij naar VD Stel dat je wordt gebeld. Ja sorry hoor moet even een jurk passen.. Niks ervan. Ik doe geen stap buiten de deur van dat ziekenhuis. We komen die tijd best wel door. Ik bericht jullie zo snel mogelijk hoe het met hem gaat.
